Van autisme naar bewustzijn

Yes, maandag 27 t/m vrijdag 31 maart kun je weer meedoen aan deze minicursus!

Ontdek en ervaar hoe het werkt op onze “andere frequentie”.
Want onze staat van ZIJN is geen beperking, het is een verruiming!

Als je:
♾ Je hele leven al het gevoel hebt dat dingen niet kloppen ♾
♾ Het leven ingewikkeld vindt terwijl je ergens weet dat het heel simpel is ♾
♾ Een vaag vermoeden hebt dat je diagnose niet alles is ♾
♾ Je afvraagt of het niet raar is dat je dingen anders voelt en ziet ♾
♾ Van binnen van alles voelt: stromingen, energieën, spanningen, ruimte ♾
♾ Totaal anders tegen dingen aan kijkt bijvoorbeeld regels en gewoontes ♾
♾ Ervan houdt om patronen te ontdekken en een diepere betekenis te zoeken ♾
♾ Je niet (meer) verder komt met de psycholoog en ook niet met spiritualiteit ♾
♾ Het vertrouwde gevoel diep jezelf ook in de rest van je leven zou willen ♾
Dan is de 5-Daagse wat voor jou!

Misschien is bij jou autisme vastgesteld en denk je dat er iets mis met je is. Of dat bepaalde vermogens ontbreken in je hersenen. Of misschien denk je dat je autistisch bent omdat je werk of je relaties stroef lopen of dat je je niet begrepen voelt. Of begrijp je jezelf niet eens. Als dingen steeds mis lopen ga je denken dat het aan jou ligt. Maar hoe is het om dat te denken? Of om te geloven dat je een beperking hebt? Is dat eigenlijk wel waar?

Als je het mij vraagt: je kunt maar beter zelf op onderzoek uit in plaats van voor waar aan te nemen wat anderen zeggen. Als ik was blijven geloven wat me verteld werd bij mijn diagnose was ik nooit gekomen waar ik nu ben. Dingen waarvan ik niet eens durfde te dromen, gebeuren me nu. Mijn hart is open gegaan en ik ben een ander mens geworden. Ik begrijp mezelf en anderen en voel me rijk. En dat allemaal omdat ik mijn eigen gevoel heb gevolgd, mijn eigen onderzoek heb gedaan en mijn eigen onderscheidingsvermogen heb gebruikt.

Dat onze zintuigen en ons zenuwstelsel zo gevoelig zijn, en dat we een andere waarneming, manier van denken, intense beleving en zo’n grote binnenwereld hebben is niet voor niets. Wij zitten op een andere frequentie. Letterlijk. Ons lichaam (en ons brein) zijn op die andere frequentie afgestemd. En dus moeten we niet proberen te leven op een manier die niet bij ons past. Dat werkt niet. Dan komen onze vermogens niet tot hun recht en lijken we inderdaad beperkt.

Een andere frequentie

Alles buiten onszelf voelen wij in onszelf, of we ons hier nu van bewust zijn of niet. Emoties van anderen voelen we alsof het onze eigen emoties zijn. Dit kan je erg in de war maken als je je hier niet bewust van bent. Dit is geen kwestie van “teveel open staan”, wij zitten gewoon op de frequentie van het kwantumveld of eenheidsveld. Via ons innerlijk hebben we toegang tot dit “kosmische internet” en als je hier naar leert luisteren zul je merken dat je precies op het juiste moment de juiste dingen doet of zegt, moeiteloos en zonder nadenken.

Onze grote en rijke binnenwereld trekt onze aandacht naar binnen toe. Zo blijven we afgestemd op ons innerlijk en ervaren we de binnen- en buitenwereld als één geheel. Hoe meer we ons aanpassen en onze aandacht naar buiten richten, hoe meer we dit gevoel kwijt raken. En ook de verbinding met ons lichaam, onze behoeften en onze verlangens. Daarom is het voor ons extra belangrijk om aanwezig te zijn bij wat we voelen. Meditatie helpt je om vertrouwd te raken met je binnenwereld, blokkades op te lossen en in je natuurlijke staat van eenheidsbewustzijn te komen.

De belangrijkste en ook de spannendste stap is die naar ons hart. Liefde ervaren we niet alleen op persoonlijk niveau, zoals in een partnerrelatie of ouder-kind relatie maar ook op universeel, kosmisch niveau. Daarom dragen we ook méér en diepere pijn in ons hart met ons mee. Maar als dat hart opengaat… is de liefde ongekend en onvoorwaardelijk.

Dat we moeite hebben om ons aan te passen en een “rol te spelen” komt door onze andere frequentie. Elke rol en elke identificatie doet tekort aan wie we zijn. De directe ervaring van eenheid met het kwantumveld, Bron of ware Zelf maakt dat we daar doorheen kijken. Vandaar dat we geen zelfbeeld hebben! Onze persoonlijkheid, het ik, is een product van onze denkgeest en het kost ons dus moeite om zoiets te creëren. Het ontbreken hiervan is geen stoornis. De persoonlijkheid zelf is de stoornis: het idee dat we los staan van elkaar is de oorzaak van alle verdeeldheid en strijd in de wereld. Zonder zelfbeeld kun je prima voor jezelf zorgen, grenzen aangeven, en richting aan je leven geven. Alleen gaat dat op een andere manier: niet vanuit het denken maar vanuit intuïtie, direct, in het hier-en-nu.